Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Καλημερα να ναι και οπως να ναι...

Τον τελευταιο καιρο βιωνω μια τεραστια απορια.Για τα ωραρια μου και το modus vivendi μου. Ειμαι εγω ο περιεργος, ο ανωμαλος, ο αντιθετος ο ανθρωπος; Τυχαινει να γνωριζω επισης μονο τετοιους ανθρωπους; Τοσες συμπτωσεις πια; Η απλα οι καιροι εχουν αλλαξει;
Ως προσφατα αποφοιτος λοιπον δεν εργαζομαι και απλα περιμενω να υπηρετησω την μαμα πατριδα. Περναω ενα μετατραυματικο σοκ της απωλειας της φοιτητικης ελευθεριας και της ζωης γενικοτερα. Ξυπναω 12-1 συνερχομαι απο τα ομολογουμενως ψυχεδελικα ονειρα μου, τρωω το πρωινο μου, λιγο λιωσιμο στο PC κανα 2ωρακι μετα μεσημεριανο και κατα τις 4-5 ο απαραιτητος απογευματινος καφες που συνοδευεται απο βολτα στην πολη (οσοι ξερουν ξερουν σε ποια πολη, δεν εχω ορεξη για νεoυς θαυμαστες να με ενοχλουν). Λιγο πριν το ρολοι χτυπησει 9 φορες εχω επιστρεψει και απολαμβανω τη σειρα μου τρωγοντας φρουτα ως αλλος Ρωμαιος αυτοκρατορας. Μετα εισερχομαι στα social network, σερφαρω σε αμφιβολου περιεχομενου sites, παιζω παιχνιδια, ακουω μουσικη, μιλαω σε skype και msn και αμα πεινασω ξανα τρωω. Ολο αυτο, συνεχιζεται μεχρι τις 2-3 συνηθως (κανα επεισοδιακι ακομα το βλεπω). Μετα χανομαι κατω απο το παπλωμα μου -ναι το χω ακομα-. Μια τυπικη μερα. Ειναι τοσο περιεργο; Ολες αυτες τις "περασμενες" ωρες εντωμεταξυ βρισκω τους περισσοτερους απομακρυσμενου φιλους online. Αρα δεν ειμαι μονος. Πανε οι καιροι που ο κοσμος κοιμοταν στις 12 και ξυπνουσε στις 8. Νομιζω δηλαδη...

Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Σπαταλες Uber Alles

Τον τελευταίο καιρό με χει πιάσει μια καταναλωτική μανια. Οταν λεω τελευταιο καιρο δεν ξερω αν πρεπει να πω 2-3 βδομαδες, η 2-3 χρονια. Comes and goes που λεει κι ο παππους μου. Απο που πηγαζει ομως ολη αυτη η μανια για αγορες; Απο την βαρεμαρα μου; Το ιντερνετ (καταραμενο ebay), τον προωρο ενθουσιασμο μου για ψιλομαλ****ς; Ιδεα δεν εχω.

Το θεμα ειναι οτι ξοδευω και ξοδευω και προκοπη δεν βλεπω. Παιρνω κατι και μεσα σε ενα μηνα η λιγοτερο, το εχω βαρεθει η το εχω μετανιωσει.Γουσταρω πραματα αναλωσιμα ρε παιδι να κρατανε για 2-3 μηνες και μετα να τα εναλλασω. Τρεμω, δεν θελω να φτασει η στιγμη στη ζωη μου που θα αναγκαστω να αγορασω κατι massive π.χ. Αμαξι, σπιτι. Φοβαμαι για τα μεθεορτια. Αντε μια μπλουζα δε γαμ**ται να παει στο διαολο. Αντε και ενα mp4 -τι τα χουμε τα κινητα γαρ;-, αλλα εδω μιλαμε για λεφτα.

Το point ειναι οτι θελω ψυχολογικη βοηθεια απο επαγγελματια. Το μονο που δεν μετανιωνω ειναι τα τα ταξιδια μου στο εξωτερικο που ειναι μετρημενα στα δαχτυλα του ενος χεριου ενος ηρωα κομικ. Εκει μαλιστα θα επενδυα τα κερδη μου απο τις κινηματογραφικες επιτυχιες που θα κανουν οι ταινιες μου. Μηπως ειμαι ενας παγκοσμιος ταξιδιωτης τελικα; Μηπως η Ιθακη μου ειναι το ταξιδι του Οδυσσεα; Μηπως ειμαι τρελος μηπως τα χω χαμενα που ελεγε κ ο Νοτης;

Για αλλου ξεκινησα και αλλου με βγαζει η γραφη μου, καταραμενο brainstorming.